donderdag 27 augustus 2009

Na een reeks stillevens en atelierinterieurs moest er dringend weer eens een portret komen. In mijn lade lag nog altijd een nieuwe doos ongebruikte pastelkrijtjes. Merkwaardig dat ik zoveel drempels over moet om daar mee aan de slag te gaan. Het zijn dure krijtjes, dus het moet meteen wel een kunstwerk worden, zegt een stemmetje dan. En kan ik dat eigenlijk wel, werken met pastel? Gisteravond kon ik alle innerlijke tegenwerpingen loslaten toen ik al zoekend naar een onderwerp dat bij mijn gemoedsstemming paste aanliep tegen de serie foto's die ook al eens als inspiratiebron hadden gediend voor mijn grote schilderij met de slapende jongens: een jeugdgevangenis op de Filippijnen. De opzet was heel los en schetsmatig en daarna werd ik compleet meegezogen in mijn enthousiasme over de gewilligheid en de ongelooflijke kleurkracht van het materiaal. En daar zit hij dan, een jochie van 10, 12 jaar, veroordeeld voor een niet nader omschreven vergrijp. hij komt pas op zijn 54ste weer vrij. Als-ie de bajes overleeft. Zijn blik spreekt boekdelen.

Geen opmerkingen: